Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej + Lelowskie Towarzystwo Historyczno-Kulturalne im. Walentego Zwierkowskiego.
To nie tylko efektywne i satysfakcjonujące współdziałanie akademii z tzw. otoczeniem zewnętrznym, ale także prawdziwy fun ze wspólnych spotkań, dyskusji, projektów.
A zaczęło się, gdy w ramach grantu NPRH „Miejsa pamięci i zapomnienia. Badania interdyscyplinarne północnych terenów Jury Krakowsko-Częstochowskiej" prowadziliśmy etnograficzne badania w gminie Lelów. Później były wspólne konferencje naukowe, publikacje, projekt „Aktywne dziedzictwo poprzez etnografię. Lokalna społeczność i jej pamięć we wspólnotowych działaniach na rzecz krajobrazu kulturowego" (program ScienceHub Uniwersytetu Łódzkiego).
W sobotę (29 listopada) odbyło się nasze kolejne wspólne wydarzenie – konferencja naukowa „PRL na ziemi lelowskiej” (organizatorzy: Lelowskie Towarzystwo Historyczno-Kulturalne im. Walentego Zwierkowskiego, Gmina Lelów, Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej UŁ, Instytut Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego, Zespół Szkolno Przedszkolny w Lelowie).
Podczas spotkania zaprezentowano też naszą najnowszą publikację – „Doświadczenie wojny na ziemi lelowskiej" po redakcją dr ALEKSANDRY KRUPY-ŁAWRYNOWICZ z naszego Instytutu i MIROSŁAWA SKRZYPCZYKA z LTHK.
Autorami tekstów są mieszkańcy gminy – co dla nas jest wartością niezmiennie szczególną oraz regionaliści i badacze z rożnych ośrodków naukowych w Polsce, reprezentujący różne perspektywy metodologiczne. Wśród nich są m.in. nasi etnografowie – dr ALEKSANDRA KRUPA-ŁAWRYNOWICZ, dr ALICJA PIOTROWSKA i mgr KAMIL LUDWICZAK. Ich tekst „Fragmenty pamięci, ślady w krajobrazie. Etnograficzna rekonstrukcja historii Rodziny Rozenbaumów" jest próbą opowiedzenia fragmentu lokalnej historii, sięgającą po lokalną pamięć – biograficzną, współdzieloną i dziedziczoną.
Świętujemy razem z Lelowskiim Towarzystwem Historyczno-Kulturalnym im. Walentego Zwierkowskiego, dziękujemy Prezesowi LTHK – Mirosławowi Skrzypczykowi i każdemu życzymy takiej etnografii wspólnotowej, która rozumiana jest nie tylko jako etnografia wspólnoty kulturowej, ale także jako etnografia „na rzecz” badanej wspólnoty.
