Cel pracy stanowiło sprawdzenie, czy podatki nadzwyczajne są sprawiedliwe i czy cechują się znaczną istotnością w budżetach państw je wprowadzających. Zastosowano metody studium przypadku, analizy danych i analizy tekstu (w tym prawnicze metody porównawcze oraz metody humanistycznej rekonstrukcji tekstu).
Główny wniosek rozprawy stanowi konstatacja, że paradygmaty podstawowych teorii sprawiedliwości są po prostu zbyt różne, aby istniała możliwość wyciągnięcia jednoznacznych wniosków na ich podstawie. Filozoficzne teorie muszą zostać wypełnione treścią empiryczną i pozostać jedynie narzędziem pomocniczym w interpretacji wyników badań.
W szczególności rzadko omawiany przypadek Turcji stanowi dowód na fakt wystąpienia w systemie podatkowym skrajnie nieuczciwej daniny, niezależnie od stosowanej teorii sprawiedliwości. Odnośnie do hipotezy dotyczącej (nie)wielkiego znaczenia majątkowych podatków nadzwyczajnych, przykłady z Europy Zachodniej są spójne z wcześniejszymi badaniami, z których wynikało, że podatki nadzwyczajne mają niewielkie lub żadne znaczenie fiskalne, jedynie krótkoterminowy efekt deflacyjny, symboliczny wpływ na redukcję długu publicznego oraz jedynie negatywne skutki behawioralne (zwiększone unikanie podatków, zachowania dyskryminujące ze względu na religię, narodowość i pochodzenie etniczne w przypadku Turcji). Z drugiej strony przypadki z Europy Środkowo-Wschodniej dają nadzieję, że podatki nadzwyczajne mogą zadziałać, jeśli obniżymy wobec nich oczekiwania społeczne i zrezygnujemy z ekstremalnie wysokich stawek krańcowych.
Książka publikowana jes w otwartym dostępie Nadzwyczajne podatki majątkowe: Na przykładzie podatku od wzbogacenia wojennego w Polsce z 13 kwietnia 1945 r. | Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
