Autorami najnowszego artykułu, dotykającego kwestii przestrzeni parkingowej, jest Marta Borowska-Stefańska, Mariusz Lamprecht oraz Szymon Wiśniewski z Instytutu Zagospodarowania Środowiska i Polityki Przestrzennej Wydziału Nauk Geograficznych Uniwersytetu Łódzkiego, a także Filip Turboś z Instytutu Matematyki z Politechniki Łódzkiej. Tekst został opublikowany w międzynarodowym i prestiżowym czasopiśmie naukowym Journal of Transport Geography.
Przestrzeń parkingowa w Łodzi, szczególnie w obrębie strefy płatnego parkowania (PPZ), charakteryzuje się dużym natężeniem ruchu i ograniczoną dostępnością miejsc postojowych. Parkowanie odbywa się głównie wzdłuż ulic, a największe obciążenie obserwuje się w pobliżu kluczowych punktów miasta, takich jak ulica Piotrkowska, ulica Piłsudskiego czy dworce kolejowe
– mówi dr Marta Borowska-Stefańska z WNG UŁ i dodaje:
Analizy wykazały, że w dni robocze dominuje krótkoterminowe parkowanie, związane z dojazdami do pracy, natomiast w weekendy czas postoju się wydłuża. Istnieje również duże zróżnicowanie przestrzenne w intensywności użytkowania miejsc parkingowych, przy czym istotnym problemem jest brak istotnej zależności między zagospodarowaniem przestrzennym a dostępnością transportu publicznego. Wskazuje to na konieczność elastycznego i lokalnie dostosowanego podejścia do planowania parkingów oraz zarządzania ruchem w śródmieściu.
Badania wykazały również, że konfiguracja przestrzenna sieci ulic w centrum Łodzi nie ma istotnego wpływu na sposób wykorzystywania miejsc parkingowych. Naukowcy doszli do wniosku, że zachowania parkingowe są silniej zależne od określonych i specyficznych cech lokalnych, do których zalicza się bliskość punktów użyteczności publicznej (POI), dostępność usług, lub też dostępność transportu publicznego.
Jednocześnie wykazano, że zastosowana w badaniach metoda DBSCAN (jest to specjalny algorytm klastrowania przestrzeni) jest bardzo dobrym sposobem identyfikacji skupisk parkingowych wykazujących zróżnicowaną intensywność użytkowania. W ten sposób wyodrębniono trzy grupy ulic o różnym poziomie wykorzystania miejsc parkingowych.
Jak twierdzą naukowcy w swoim artykule: „Wyniki wskazują, że wdrożenie technik analitycznych, które integrują różne metodologie, może ułatwić formułowanie adaptowalnych strategii administrowania przestrzeniami publicznymi i parkingowymi, promując w ten sposób zrównoważoną mobilność i poprawiając jakość życia mieszkańców”.
Jak podsumowuje naukowczyni:
Badania dostarczają cennych informacji, które mogą wesprzeć władze miasta Łodzi w bardziej świadomym i efektywnym planowaniu polityki parkingowej. Zidentyfikowanie lokalnych wzorców użytkowania miejsc postojowych pozwala na lepsze dostosowanie stref płatnego parkowania do rzeczywistych potrzeb mieszkańców i użytkowników przestrzeni miejskiej. Dzięki analizom możliwe jest np. wprowadzenie stref krótkoterminowego parkowania w obszarach o wysokiej rotacji pojazdów, rozwijanie parkingów typu Park&Ride w miejscach średnio zintegrowanych z siecią drogową czy ograniczenie parkowania w najbardziej obciążonych korytarzach komunikacyjnych. Wiedza ta może również posłużyć do wprowadzenia dynamicznych opłat za parkowanie, uzależnionych od rzeczywistego poziomu wykorzystania przestrzeni, co wspiera zrównoważoną mobilność miejską i poprawia jakość życia mieszkańców.
Źródło: Marta Borowska-Stefańska, Mariusz Lamprecht, Filip Turoboś, Szymon Wiśniewski: Patterns of temporal and spatial variability of parking in a large City in the context of road network configuration – The case of Łódź, Poland, Journal of Transport Geography, 2025, vol. 126, s.1-13, Numer artykułu:104236. DOI:10.1016/j.jtrangeo.2025.104236 - https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0966692325001279