Czy troska o klimat musi oznaczać rezygnację z komfortu?
Z tekstu dowiecie się, jak nowoczesna architektura może wpływać na dobrostan społeczny i mikroklimat.

Weronika Mazurek proponuje nowe spojrzenia na zagadnienia ekologii, ochrony klimatu i przyjemności. Przedstawia nowoczesny koncept architektury, która nie tylko wspiera środowisko, ale też wzmacnia lokalną tożsamość, oferując tym samym wielozmysłowe doświadczenia.

Opierając się na somaestetyce i estetyce codzienności, autorka analizuje projekt domu w São Paulo. Inspiruje się nim, by stworzyć przestrzeń, która będzie zarówno użyteczna ekologicznie, jak i przyjemna w odbiorze, wywołująca uśmiech na twarzy oglądającego.

Czy dążenie do redukcji negatywnego wpływu architektury na klimat musi wiązać się z „projektowaniem dyskomfortu”? W niniejszym artykule zastanawiam się, czy zwrot ku przyjemnym doświadczeniom z obszaru codzienności także może być narzędziem dążenia do zmiany. Jak przekonuję, jest to możliwe dzięki architekturze, która utrwala poczucie lokalnej tożsamości i oferuje doświadczenia wielozmysłowe. Te mogą wpływać na dobrostan i zdrowie społeczeństwa – aspekty, które uważam za konieczne, aby zajmować się zdrowiem środowiska i planety. Swoje rozważania opieram na badaniach z zakresu estetyki codzienności i somaestetyki, a ich praktyczny wymiar ukazuję poprzez analizę i interpretację wybranego projektu – domu w São Paulo. Przypadek ten stanowi inspirację, aby poszukiwać podobnych, ale szerzej dostępnych form architektonicznych. Ostatecznie zarówno on, jak i inne wskazywane realizacje, nie tylko wpływają na multisensoryczną percepcję i dobre samopoczucie, lecz także wykorzystują naturalne materiały i korzystnie wpływają na mikroklimat.

Zapraszamy!

Link do artykułu znajdziecie TUTAJ, a do całości numeru Hybris TUTAJ.