Rzeczownik czarownica to wyraz, z którym możemy spotkać się już w tekstach z XV wieku. Oznaczał on ‘kobietę rzucającą uroki, guślarkę, czyniącą czary’. Jest to rzeczownik utworzony formantem -ica od funkcjonującego w XV w. przymiotnika czarowny (w znaczeniu ‘czyniący czary’), a derywowany był sufiksem -ny od czasownika czarować ‘czynić czary, rzucać uroki’. Cała rodzina wyrazów pochodzi od prasłowiańskiego *kēro, które po palatalizacji przekształciło się w *čarъ. Co ciekawe słowo to (zwykle używane w liczbie mnogiej) brzmi podobnie we wszystkich językach słowiańskich, np. czeskie čáry, rosyjskie čáry, staro-cerkiewno-słowiańskie čarъ.
Agnieszka Wierzbicka
