Wystawa
wernisaż: 9 października (czwartek) o godz. 19.00 w Galerii Wozownia przy Pałacu Biedermanna (ul. Franciszkańska 1/5)
W skład ekspozycji wchodzę prace trojga artystów:
- Maria Apoleika (autorka „Psich sucharków”), rysunek
- Jacek Laube (Szkoła Filmowa w Łodzi), fotografia
- Natalia Pietrzak (studentka PWSFTviT), fotografia
Wystawę uzupełnia opracowanie nt. psich zmysłów, które przygotowali naukowcy z Uniwersytetu Łódzkiego – dr Katarzyna Majecka i dr Dariusz Pietraszewski (Wydział Biologii i Ochrony Środowiska UŁ).
Pierwszy z projektów Marii podzielony jest na trzy bloki, z których każdy dotyczy innego etapu relacji: od bycia szczeniakiem przez dojrzałość aż po jesień psiego życia. Jej druga praca koncentruje się na istocie spaceru z psem i wspólnym odkrywaniu nietypowych przestrzeni. Artystka od lat obserwuje psio-ludzki świat i dzieli się z nami swoim wnikliwym komentarzem.
Jacek wraz z suczką Juaną zabierają nas w podróż przez estetyki XX-wiecznych fotografów. W przewrotny sposób artysta zastanawia się nad relacją ze swoim psem i nad prawdziwością medium fotograficznego. Juana stała się inspiracją do stworzenia projektu artystycznego – o czym jednak pewnie nie wie.
Natalia w swojej pracy artystycznej i badaniach koncentruje się na wspomnieniu relacji między człowiekiem a psem. Analizuje, jak opiekunowie upamiętniają swoich nieobecnych już czworonożnych towarzyszy. Bada emocje towarzyszące stracie oraz rytuały związane z pochówkiem, żałobą i życiem po utracie.
Rozmowa nt. uczłowieczania psów w tekstach kultury i zjawisku „psiecka”
Data i miejsce: 15 października, godz. 18.30, Pałac Biedermanna
Czy psy śmieją się ze swoich opiekunów? Czego o psach dowiadujemy się z literatury i filmów? Jakie skutki może mieć traktowanie czworonożnych przyjaciół jak ludzi w kontekście relacji rodzinnych?
Rozmawiać będą: dra Magdalena Piotrowska-Grot (Wydział Filologiczny UŁ) i Adrianna Kaczuba-Kozic (Instytut Psychologii UŁ / WNoW UŁ); prowadzenie: prof. Natalia Lemann (Wydział Filologiczny UŁ)
Dyskusja o psim dobrostanie w kontekście działania hodowli, schronisk i fundacji
Data i miejsce: 22 października, godz. 18.30, Pałac Biedermanna (ul. Franciszkańska 1/5)
Adoptować czy kupować? Jak ważna dla rozwoju psa jest wczesna socjalizacja? Co zrobić, by schroniska nie pękały w szwach?
W dyskusji wezmą udział: Albert Kurkowski (Schronisko dla Zwierząt w Łodzi), dr Katarzyna Majecka (UŁ), Elizabet Araj (OTOZ Animals Łódź), artystka Maria Apoleika
Uwaga: Przed spotkaniem 22 października (od godz. 17.30) prowadzimy zbiórkę dla zwierząt w łódzkim schronisku. Zbierana jest karma (zwłaszcza specjalistyczna), koce oraz ręczniki, które trafiają do potrzebujących czworonogów. Przydają się również akcesoria - metalowe miski czy smycze (nieautomatyczne). Schronisko nie przyjmuje natomiast kołder, poduszek, materacy, gąbek, dywanów, wykładzin, śpiworów czy odzieży. Oznakowane pudło z darami znajdziecie w holu Pałacu Biedermanna. Wydarzenie poprzedza listopadową akcję Psia Kość, o której będziemy pisać w osobnych aktualnościach.
Słowo kuratora
Kuratorem projektu PIESPEKTYWA jest dr Bartosz Kałużny (Centrum Współpracy z Otoczeniem UŁ), który tak mówi o przedsięwzięciu:
Uniwersytet Łódzki włącza się w dyskusję na temat psiego dobrostanu i relacji psio-ludzkich, dając dowód temu, że w przestrzeni akademii jest miejsce na projekty zaangażowane społecznie, które łączą refleksję intelektualną i działalność artystyczną. Społeczność badawcza UŁ po raz kolejny zabiera głos w sprawach ważnych – podobno przecież miarą człowieczeństwa jest nasz stosunek do zwierząt.
Zmianę podejścia do psów na przestrzeni ostatnich dwóch dekad da się zauważyć gołym okiem – z polskiego krajobrazu powoli znikają budy z łańcuchami, rośnie świadomość tego, że kolczatka nie jest zamiennikiem obroży, a coraz więcej osób szkoli swoich czworonożnych przyjaciół bez użycia środków awersyjnych. I robi to nie dla własnej wygody, lecz dla obustronnego zrozumienia i udanej współpracy. Rzadziej też bezrefleksyjnie karmimy naszych psich przyjaciół tym, co zostało z obiadu, a za ucinanie psu uszu czy ogona bez podstaw zdrowotnych pojawiła się w polskim prawodawstwie kara grzywny.
Wciąż jednak schroniska w Polsce są przepełnione, co świadczy o tym, że jako społeczeństwo mamy do wykonania pracę. Wiele nam brakuje do osiągnięcia kolektywnej zgody co do tego, że pies nie jest zabawką, nie może być niespodziewanym prezentem, że ma swoje potrzeby węchowe, których nie zaspokaja kilkakrotne w ciągu dnia wyjście na siku na skwerek pod blokiem. I że nie rozumie, co do niego mówimy w naszym języku, dopóki go tego nie nauczymy.
