Teoretycznie sprawa powinna być łatwa do rozstrzygnięcia. Reguła ortograficzna w Wielkim słowniku ortograficznym PWN mówi, że wielką literą należy zapisywać imiona postaci fikcyjnych - bohaterów literackich czy bohaterów bajek. Wśród przykładów notowanych w leksykonie pojawiają się takie nazwy, jak Byczek Fernando, Kot w Butach, Koziołek Matołek czy Śpiąca Królewna. Gdy mowa o postaciach popularnych, utrwalonych w świadomości odbiorców, problem ten nie nastręcza zazwyczaj trudności. Wystarczy zbadać literacki uzus i sprawdzić przyjęty wariant.

Ustalanie nazw bohaterów książki to przede wszystkim zadanie autora. Bez sugestii twórcy trudno o jednoznaczną odpowiedź, choć można podejmować próbę interpretacji, niekiedy jest to konieczne.

Ponieważ książę regent i królowa to rzeczowniki pospolite, które zasadniczo używane są w polszczyźnie jako nazwy tytułów (funkcji) i zapisywane od małej litery, trzymałbym się właśnie takich wariantów. Z tego samego powodu małą literą oddajemy wyrazy prezydent, ambasador, dyrektor czy arcybiskup. Nadawanie tego typu określeniom statusu nazwy własnej charakterystyczne jest m.in. dla utworów dramatycznych, choć wynika na ogół ze względów strukturalnych, tj. wyraźnego podziału na kwestię i jej nadawcę. Wskaźnikiem onimizacji wyrazu pospolitego może być sytuacja, gdy bohater pojawiający się na kartach utworu nie jest określony imieniem i nazwiskiem, a kilkukrotnie powielaną nazwą funkcji, godności czy zawodu bądź nazwa ta zyskuje status określenia symbolicznego - uosobienia poglądów, wartości, cech przypisywanych sygnowanej grupie (Książę, Policjant, Starosta itd.).

Łączę pozdrowienia

Bartłomiej Cieśla