Rozbudowane nazwy własne, składające się z wielu członów, najlepiej zapisywać w skróconej postaci (np. ograniczyć wyłącznie do jednego komponentu, w tym wypadku połączenia: Sieć Badawcza Łukasiewicz). Wiadomo jednak, że nie zawsze można to zrobić ze względu na precyzję i wymogi natury administracyjno-prawnej. Jak sądzę, w nazwie tej grupuje się dwa równorzędne składniki, czego wyrazistym sygnałem jest łącznik, ekwiwalent spójnika i.  Jeśli zdecydujemy się odmieniać tę jednostkę, w formie podstawowej należy pozostawić wyłącznie słowo Łukasiewicz: D. Sieci Badawczej Łukasiewicz-Warszawskiego Instytutu Technologicznego; C. Sieci Badawczej Łukasiewicz-Warszawskiemu Instytutowi Technologicznemu; B. Sieć Badawczą Łukasiewicz-Warszawski Instytut Technologiczny; N. z Siecią Badawczą Łukasiewicz-Warszawskim Instytutem Technologicznym, Ms. o Sieci Badawczej Łukasiewicz-Warszawskim Instytucie Technologicznym. Równorzędne człony zestawień rzeczownikowych, które połączone są łącznikiem, należy odmieniać. By zrobić to dobrze, formy przypadkowe każdego z członów najlepiej zapisać najpierw w izolacji, a następnie połączyć w całość odpowiednie formy. Podobny problem pojawia się np. przy nazwach miejscowych czy nazwiskach dwuczłonowych (Skarżysko-Kamienna, o Skarżysku-Kamiennej; Cieśla-Jaruga, z Cieślą-Jarugą).

Bartłomiej Cieśla