Połączenia przysłówków z imiesłowami lub przymiotnikami zapisujemy najczęściej osobno. Dla odbiorcy jest to informacja, że mowa o doraźnej cesze osoby czy przedmiotu, np. dziko rosnący kwiat, nowo powołany urzędnik. Pisząc, że kierowca był słabo widzący, wskazalibyśmy, że w warunkach drogowych, w których przyszło mu jechać, miał ograniczoną widoczność.
Zdarza się, że identyczne formalnie konstrukcje mogą nazywać trwałą cechę obiektu – w takim wypadku zapiszemy je łącznie, np. niskozmineralizowana woda czy słabowidzący człowiek. Za pomocą drugiego wariantu ortograficznego przekazuje się informację, że chodzi o osobę, która ma trwałe problemy ze wzrokiem.
Bartłomiej Cieśla
